Met de camper door Frankrijk

Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez

We starten onze reis in het noorden van Frankrijk. We rijden zo de kust af richting het westen waarbij Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez op onze weg liggen. De hoge kliffen grenzend aan de Noordzee blazen je letterlijk weg. Draag geen muts of pet, want die ben je in een ruk kwijt tot in Engeland aan de overkant. De uitkijkpunten en de uitgestippelde wandelroutes zijn best pittig wanneer de wind tegen zit, maar geven je een omarmend gevoel van bevrijding. Wat ons brengt naar het gevoel van nu, vrijheid, iets waar onze voorouders zo hard voor gevochten hebben, ook op deze punten die nu zo sereen en vredig zijn. Aan Cap Gris-Nez hebben de historici dan ook hun best gedaan om  je op een esthetisch speelse manier een stukje geschiedenis mee te geven. Ze nemen je namelijk mee naar de Tweede Wereldoorlog en naar bewustwording. Tussen beide punten ligt er tien kilometer.

De volgende dorpjes en badplaatsen die je tegenkomt, zoals Wissant, Audresselles, Ambleteuse en Wimereux zijn klein, maar schattig. Deze plaatsen nemen je een aantal decennia terug in de tijd. Wij als avonturiers, steeds op zoek naar overweldigende natuurfenomenen, laten deze pittoreske dorpjes aan onze rechterzijde en rijden verder naar onze volgende bestemming in het begin van Normandië.

Étretat

Wanneer je Normandië googelt krijg je meteen de foto’s te zien van de hoge witte kalksteenrotsen in Étretat. Het dorp zelf is klein en gezellig, voldoende restaurantjes en winkeltjes, dus hier doorlopen is ook al fijn. Maar daarvoor zijn we hier niet, we weten exact waar we op zoek naar zijn en wat we willen aanschouwen, dus stappen we naar de dijk van nog geen kilometer lang. Rustig plaatsje met een paar restaurants die stuk voor stuk mosselen à volonté aanbieden voor een kleine twaalf euro. De moeite!

Om Étretat te bezoeken, moet je geen bergbeklimmer zijn. Langs de zijde van en op de krijtrotsen vind je een wandelpad dat je meeneemt naar de mooiste uitkijkpunten. Verbluffende uitzichten die kunnen tippen aan deze op de Indonesische eilanden. Vandaar, hebben velen gelijk die zeggen: “Je moet niet altijd zo ver gaan om mooie dingen te zien.” Zeker waar in dit geval. Op een vier uur rijden van thuis sta je daar en waan je je in een stukje natuur alsof het lijkt dat je aan de andere kant van de wereld bent.

Je wandelt de kliffen op een dik uur op en af en ondertussen kan je gezellig picknicken in het gras met een prachtig uitzicht. Staren in de verte en wegdromen. Let natuurlijk altijd ernstig op dat je ver genoeg van de rand blijft, want er zijn al meerdere mensen naar beneden gestort.

Honfleur

Honfleur is populair om zijn schilderachtige haven en de leien voorgevels van de huisjes. Oostenrijkse stijl als je het mij vraagt. Niet echt ons ding, maar zeker plezant om eens rond te lopen! 

Dit plaatsje in Normandië op de zuidelijke oever van de monding van de Seine is een fijne tussenstop om even lekker niets te doen en een paar oesters met een heerlijk fris glaasje wijn te consumeren. Reizen of in dit geval roadtrippen kan vaak vermoeiend zijn. Je bent op avontuur, op zoek naar plaatsen die je kunnen bekoren en gelukkig maken. Af en toe even op adem komen, de boeken, de travelblogs en de routeplanners opzij leggen… dat kan wonderen doen! We kuierden aan een slakkentempo doorheen de rustige straatjes waar velerlei winkeltjes artisanale chocolade, snoepjes en bonbons verkopen. The Oyster bar, een boot aan de haven met een lekker briesje, blies ons naar ons bedje om de volgende dag verder te rijden.

Le Mont Saint-Michel

Dit kleine rotsachtige getijdeneilandje neemt je mee naar een scène uit Game of Thrones. Het eiland is omringd door water en biedt een oversteek aan de hand van een lange wandelbrug. Vooral bij mooi weer heel leuk om de abdij van veraf en van dichtbij te bewonderen. Jij stapt er naartoe, maar het lijkt alsof het op je afkomt. Op verschillende momenten van de dag kan je het eiland zien glunderen bij hoog-of laagwater. Plan vooraf in op welke momenten dit is. Je kan dit gemakkelijk googelen en dit hadden wij niet gedaan. Bij aankomst op het eiland kan je naar boven klimmen via de verschillende straatjes met steile treden. Het viel ons een beetje tegen omdat er te veel volk was en omdat het redelijk toeristisch was, een beetje een Disneyland-gevoel. Dat gezegd, hebben we wel zeker en vast genoten van de wandeling naar en de omgeving errond.

Vervolgens ging ons initieel plan ons langs de westkust verder voeren door Normandië richting Bretagne. Een aspect dat ik ontzettend leuk vind aan reizen is de onvoorspelbaarheid. Vooral wanneer je beschikt over eigen transport en een degelijk tijdsschema hebt uitgerekt, beschik je over de vrijheid om te gaan waar je wil. Ik hou enorm van de zon en van de warmte en ik kon eigenlijk niet wachten om te genieten van de zuiderse zee, dus trokken we richting het binnenland.

Rocamadour

Dit bedevaartsoord gelegen in een rots was een tip van mijn schoonouders. Toch wel even rijden van Normandië naar het departement Lot, maar ook een flinke paar graden meer, so happy kiddo. We maakten na zes uur rijden onderweg een tussenstop op een gemeentelijke camping om de volgende dag na drie uurtjes aan te komen. Na Lourdes is deze stad de meest bezochte bedevaartplaats van Frankrijk en terecht!

Deze plaats is gebouwd op een rots midden in de Causse de Gramat, een kalksteenplateau. In de stad zelf kan je je niet verplaatsen met de auto en gebeurt alles te voet. Zoals elke stad in Frankrijk zijn er lieftallige winkeltjes, gezellige restaurantjes en mooie uitkijkpunten.

Wij gingen door corona niet vaak uit eten, toch allemaal een beetje angstig zo dicht bij elkaar zitten op een terras. Eén van de specialiteiten is de geitenkaas van Rocamadour, een geweldig streekproduct en overal te koop. Ik verwerkte het ’s avonds in een slaatje met warme gegrilde paprika, perzik, nootjes en honing. Simpel en goe eten!

Het was die dag heel warm en zonnig, dus was de tocht best pittig. Veel bergop, maar zoals mijn vriend altijd zegt: “Na elke bergop volgt er een bergaf.” Met de zweetdruppels op het voorhoofd wandelden we tot helemaal vanboven om dan te merken dat je moet betalen om de kerk te betreden. Geen erg, het slingerende pad met een reeks fresco’s en kapellen had ons reeds verzadigd.

Op een voormiddag ben je wel rond. Veel meer kan je in deze stad niet doen, afhankelijk van naar wat je op zoek bent uiteraard. Wat ik absoluut wel nog wil meegeven en waar wij niet in geslaagd zijn om het te bezichtigen, zijn de grotten van Padirac. Lijkt mij een heel leuke uitstap als je in de buurt bent, op nog geen tien minuten rijden, maar je moet op voorhand online reserveren omdat deze attractie zeer geliefd is.

Palavas-les-Flots

Eindelijk zon, zee én strand! Kilometers lang strand! Dit kustresort ligt tussen de Middellandse Zee en een aantal meren. Rustig, voldoende afwisseling en een camping met douches, ik was content! Wanneer je met de camper op de baan bent, heb je namelijk niet altijd die luxe. Een hele dag de brandende zon voelen, pootje baden op de vele kiezelstranden, caesar salads eten op de dijk en ’s avonds stromend water over je laten lopen. Heerlijk!

De dijk deed me denken aan onze Vlaamse badsteden. Gek eigenlijk, want na een paar uurtjes verder rijden, beland je praktisch in Thailand (waarover straks meer). 

Mais bon, we bleven er een paar dagen om even op adem te komen. Heerlijk om te kuieren en gezellig te eten aan het water. Het deed me een klein beetje denken aan Venetië omdat er een rivier door het centrum loopt. Je kan er ook een klein ritje in een kabelbaan maken om van de ene zijde naar de andere te gaan (betalend). Tijdens onze trip hadden we onze fietsen mee (héél handig) en besloten we de buurt te verkennen. Heel wat havens en nóg meer stranden! Het zeewater is er niet helderblauw, de zoektocht gaat verder.

Cassis

Aaaaaah, Cassis, een pareltje. Een gemeente en een plaats in het zuiden van Frankrijk in het departement Bouches-du-Rhône aan de Côte d’Azur, zo’n 20 kilometer oostelijk van Marseille. Hier had ik echt voor het eerst dat vakantiegevoel, je kent dat wel, een gevoel dat je toefluistert dat je even alles kan vergeten en je je in een nieuwe wereld waant. Wat een prachtige steegjes en huizen. Zo kwamen we een aantal verborgen restaurantjes tegen met een prachtige binnentuin, recht uit de films of de boekskes.

Aan de haven van Cassis kan je ook overal lekker eten aan Belgische prijzen.

Wat zo bijzonder is aan Cassis is dat het water helderblauw is en verschillende baaitjes heeft die je telkens een ander gevoel geven. Maar de hoofdattractie van Cassis: Les Calanques!

Blauwer dan in deze inhammen wordt het water echt niet! Zeker een bezoek waard, heel wat toeristen die speciaal daarvoor naar daar afreizen. Wat zijn nu Les Calanques? Dit zijn rotsformaties die recht uit de zee komen. Dit natuurfenomeen strekt zich uit over een lengte van twintig kilometer, van Marseille tot aan Cassis. Wij konden maar enkele Calanques bewonderen via een boottochtje en een korte wandeling. In de zomer zijn bepaalde wandelpaden namelijk afgesloten wegens brandgevaar. Een beetje jammer, maar eigenlijk waren we ook wel blij omdat het écht heel warm was in de blakende zon. We kochten een ticket aan de haven voor de boottocht en dit was heel leuk! Op die manier hadden we het fantastische beeld vanop afstand.  

Le Cavalière

Hier zijn we dan, het is zover, ons favoriet plaatsje van heel de reis… we zijn beland in een oord dat vergelijkbaar is met Thailand! Mijn vriend en ik zijn zot van Thailand en spenderen daar jaarlijks een aantal maanden, maar wegens corona was/is dit niet mogelijk. Vandaar onze zoektocht naar iets wat er op lijkt, we hadden alleszins niet durven dromen zo’n plekje te vinden. 

Deze plek ligt in de Provence-Alpes-Côte d’Azur, Var, Le Lavandou, Cavalière. Niet zo populair, dus heel rustig en intiem. We vonden een camping met zicht op zee gescheiden door een weg. Eens gesetteld, liepen we naar het strand, wit strand en helderblauwe zee!

Man, man, man, we waren gelukkig. We bleven hier dan ook een dikke week. Onze camping was heel rudimentair, we moesten ons wassen aan een kraan die naar boven spoot. Maar dat vonden we helemaal niet erg, het leven is nu eenmaal geven en nemen. 

Deze kleine badplaats ligt tussen Le Lavandou en Saint-Tropez. Een dijk die nog geen kilometer lang is met een aantal rustige, maar verfijnde bars en restaurants, één kleine supermarkt en een kruidenierswinkeltje. Om iets te eten of te drinken met je voetjes in het zand met een prachtig zeezicht betaal je evenveel als hier in België.

We maakten een fietstocht naar het iets verder gelegen Le Lavandou, zeven kilometer verder om precies te zijn. We bleven er niet lang, maar wanneer we binnen fietsten hoorden we de klokken luiden en kwamen we meteen terecht in steegjes en op geweldige binnenkoeren met allerlei bloemen en planten. Mooi!

We dronken een fris wijntje aan de haven en kozen om er een pittige pizza te eten. Yum! Dit jaar zijn we van plan om een hele dag deze plek te ontdekken. Verder staat Saint-Tropez ook op ons lijstje. 

Gorges du Verdon

Mijn vriend en ik hadden een deal: ik kreeg zon, zee en strand op voorwaarde dat we ook in de bossen gingen zitten (why). Ik hou enorm van de natuur, maar ik vind er niet zo veel aan om aan je camper te zitten in het midden van een bos. Off we went voor het bekende Gorges du Verdon in het departement Alpes-de-Haute-Provence. Weg van de zee dus :p.

Het is een middelpunt van de bergsport van de Gorges du Verdon langs de autoroute Route des Crêtes. We dachten de route met de fiets te doen, maar na twee kilometer steile, lees steile bergen, keerden we huiswaarts. Een aantal mensen op elektrische fietsen en ervaren wielrenners toonden respect, maar gaven ons de blik dat we zot waren. En gelijk hadden ze.

We namen de camper en reden ons net niet te pletter op de zeer dunne en kronkelende wegen van Route des Crêtes. Haarspeldbochten en al mijn haren omhoog, van kippenvel omdat de wereldberoemde kloof waanzinnig mooi was. 

Lac de Sainte-Croix

Na Route des Crêtes beland je aan dit prachtige meer waar je met een bootje een heel klein stukje van de kloof kan invaren.

Meer valt er dan ook niet te doen, we hadden er het gevoel dat we aan het Donkmeer zaten. We hadden wel het geluk een nachtje te vertoeven op een camping vlakbij die uitkeek op het helderblauwe meer. Na een nachtje scheef slapen (de mobilhome stond niet echt waterpas geparkeerd), namen we onze biezen en besloten “we” (onder lichte druk) terug naar de kust te rijden. 

Aix-en-Provence

We belandden uiteindelijk in deze hippe stad in het departement Bouches-du-Rhône. We bleven maar een nachtje, want dit is binnenland en het was er snikheet. De zweetdruppels moesten geregeld weggeveegd worden en haar wassen leek opeens een overbodige luxe. We trokken naar het centrum om een terrasje te doen en iets te eten. Hier heb je het gevoel van Barcelona. Warme gloed, lekkere geuren, zuiders sfeertje, cultuur en prachtige huizen. Zeker de moeite om er eens een dagje te verdwalen! 

Aigues-Mortes 

Onze laatste officiële stop, een zwaar versterkte vestingstad met diverse stadspoorten en torens in het zuiden van Frankrijk, in het departement Gard.

Maar ook roze zoutvlaktes en flamingo’s, dus dat trok mij wel aan! Om een lang verhaal kort te maken: een beetje een tourist trap. We kochten een ticket om met een treintje tussen de roze zoutvlaktes te rijden en flamingo’s te spotten. De zoutvlaktes waren mooi, maar niet de moeite om speciaal naar daar te gaan. Flamingo’s al helemaal niet gezien, op de weg naar huis natuurlijk wel (lacht). 

Nu, een jaar later, werk ik dit artikel met veel plezier eindelijk eens af. Corona is nog steeds aanwezig, dus is het nog niet mogelijk om te reizen naar Zuidoost-Azië. Wegens de mooie herinneringen, de vrijheid en de onafhankelijkheid die een camper kan bieden, hebben we besloten om opnieuw een zestal weken op die manier te reizen. Met ons huis op wielen richting het zuiden van Frankrijk, want de Côte d’Azur heeft ondertussen ook ons hartje gestolen. Fijne vakantie! Adieu! Wordt vervolgd.